Re: Jovane, ti si paranoicen, more / Политика, Свят / Македония

Три добивки

Национализмот во политиката е како секс со курва. Жесток, возбудлив, ама брз, и утредента завршува со чувство на кривица

Македонија во Букурешт не доби покана за НАТО. Беше поразена од Грција, која успеа да наметне вето. Ја загубивме можноста.

Дали е така. Дали е баш така?
Патот до силна, стабилна држава со традиција и сојузници е долг. Подолг од нашите шест децении современо постоење. Имаме ние уште за табанање.

Јас сум убеден дека Македонија, после Букурешт, е во подобра позиција отколку пред самитот.

Прво, Македонија има покана. Одложена, и условена, но - покана има. Таа покана е депонирана во Брисел, и може да се добие секој момент, откако со Грција ќе потпишеме спогодба тие да не го оспоруваат нашето име.

Да, условот да ја подигнеме поканата е тежок, но поканата на наше име е изгласана во Букурешт. За наш прием нема да се одлучува на нов самит, кога по правило се одлучува за нови членки.

Условот е тежок, но го имавме и пред тоа. А немавме покана.

Ново е што веќе не размислуваме дали ќе добиеме покана од НАТО. Ние ја имаме. Сега е на ред да се реши најглупиот политички проблем кој Европа го имала во последниве сто години: каприцот на Грција да определува име на друга држава. Затоа што тие имале покраина со тоа име. Или, не било до имињата. Да не било до тоа - за потреби на некој трет да се придонесе до распад и поделба на државата Македонија. Ова ми е многу поверојатно.

Мотивите за ваков дипломатски скандал се многу поголеми. Никој не покажува заби кон Вашингтон ако нема голем, многу голем мотив и сојузник.

Грција во Букурешт одигра на ѓон кон Американците. Карманлис го посипа Буш со катран. Буш во средата наутро најави дека Македонија влегува во НАТО, но Караманлис вечерта му ја претвори во кошмар. Кошмар за претседателот на најсилната светска држава. На јавна сцена, еден американски претседател не можеше да одржи збор. И тоа на собир на кој Америте имаат најмногу инвестирано, пред шефови на држави од НАТО!

Таа бламажа на Буш дома нема да му ја простат. Инаетот на Карманалис, ни Буш ни Америте нема да го заборават. Во Атина тоа добро го знаат. Затоа, уште истата ноќ, грчката шефица на дипломатијата Бакојани се обиде да ја амортизира напнатоста. Но, без успех. Сега Караманлис и Бакојани изјавуваат дека не мора да го менуваме името со географски поим, туку само со било каква додавка. Ете, можело и така.

За да ја спаси својата влада од пад, поради демонстрации против новите пензиски закони, Караманлис заигра на тврд национализам. А национализмот во политиката е како секс со курва. Жесток, возбудлив, ама брз и утредента завршува со чувство на вина. Често и со полови болести.

Американските новинари, веќе во петокот, мајке му се наебаа на Караманлис, барајќи ја неговата глава пред американската јавна сцена.

Првите потези на одмазда ќе следат наскоро - со американска иницијатива за ревизија на човековите и малцински права во Грција. Одеднаш, светот ќе дознае дека Грција е примитивна, верска држава, како Иран. Единствена европска држава во која Црквата е дел од државниот систем. Дека не се признаваат малцинства... на што познатиот грчки национализам ќе се налепи како говедо на црвена шамија.

А после, се ќе биде техника до оној момент кога Карманлис ќе падне, а наследникот ќе мора да дојде, да падне на колена во Вашингтон, и да баци рака. Без оглед дали таа рака ќе биде на Буш, или на неговиот наследник.

Грција ги испука куршумите, а војната сеуште трае. Колку Америте го потценија овој спор за името кажува дека во исто време Грција, од САД и Турција, доби американски подарок: се урна ѕидот што го дели Кипар на Грчки и Турски. Караманлис возврати со јавна бламажа на Буш.

Сега позицијата на Грција, пред Европа и САД, е послаба отколку пред Букурешт. Заебанции од овој тип на Атина никој нема веќе да и толерира.

Македонската позиција пак, по Букурешт, е посилна.

Второ: Македонија во Букурешт доживеа досега невидена политичка промоција. Сите медуми во светот ја пренесоа македонската порака и апсурдот на грчката блокада. Македонија, како американски сојузник, доживеа респект.

На повидок ни е специјален договор за безбедност со САД, за кој можевме само да сонуваме. Таква привилегија имале само држави кои со децении докажувале соработка со Вашингтон. А ние едвај толку децении имаме држава.

Тоа е третиот бенефит, ќар од Букурешт.
Главниот бенефит е последниов. Груевски и Црвенковски во Букурешт и Загреб одиграа заедно до последна минута. Одиграа успешно. Затоа натпреварот и го завршивме со три бенефита за нас. По толку време, конечно Македонија има политичари кои знаат да се носат на големата, светска сцена.

Тимот што добива не се менува.

Пишува: Драган П. ЛАТАС